مهریه در عقد دائم و عقد موقت چه فرقی دارد؟

احکام تعیین مدت مهریه ، نفقه زن ، عده زن و ارث زوجییت در عقد دائم و عقد موقت باهم فرق دارد. برای این که از هریک از شرایط ضمن عقد آگاهی کفی داشته باشید تا ندانسته چیزی را امضا نکنید وبسایت دفتر یاب تمام شروط ضمن عقد دائم را در مقاله ای منتشر کرده تا با خواندن این شرایط از همه چیز آگاهی پیدا کنید در این مقاله تفاوت مهریه در عقد دائم و عقد موقت را باهم بررسی می کنیم.

تفاوت عقد دائم و عقد موقت چیست ؟

در ازدواج دائم تعیین مهریه ، مدت تعیین مهریه ف نفقه زن ، جدایی زوجین ف عده زن ، ارث زوجین ، با عقد موقت یکسان نیست. در عقد موقت مدت و مهریه تعیین میشود ولی در عقد دائم مدت مهریه تعین نمیشود. طلاق در عقد دائم است و در عقد موقت بعد از پایان مدت عقد موقت زوجین از یک دیگر با شروطی که ضمن صیغه امضا شده از هم جدا میشوند.

در قانون مدنی دو نوع ازدواج وجود دارد که هم شباهت هایی به هم دارند و هم در برخی موارد تفاوت هایی باهم دارد. 1 عقد دائم 2 عقد موقت.

عقد موقت:

• در عقد موقت یا صیغه زوجین باید مدت را مشخص کنند. تعیین مدت در عقد موقت : مطابق ماده 1075 قانون مدنی: ” نکاح، وقتی منقطع است که برای مدت معینی، واقع شده باشد.” نکاح موقت، علاوه بر شرایط صحت عمومی قراردادها، برای آنکه به صورت صحیح منعقد شود، نیاز به دو شرط اساسی برای صحت دارد که یکی از آنها، لزوم تعیین مدت می باشد.

تعیین مهریه در عقد موقت : به موجب ماده 1095 قانون مدنی: ” در نکاح منقطع، عدم مهر در عقد، موجب بطلان است.” بنابراین، یکی از شروط صحت عقد نکاح موقت، تعیین مهریه می باشد. این در حالی است که چنین الزامی برای مهر، در عقد دائم وجود ندارد.

• نفقه زن در عقد موقت: بر اساس ماده 1113 قانون مدنی: ” در عقد انقطاع، زن، حق نفقه ندارد مگر، این که شرط شده یا آن که عقد، مبنی بر آن جاری شده باشد.” بنابراین، به موجب این ماده قانونی، در عقد موقت برخلاف عقد دائم، مرد، تکلیف به پرداخت نفقه ندارد؛ ولی در خصوص آن که آنها در رابطه با پرداخت نفقه شرط کنند و یا عقدی در خصوص پرداخت نفقه منعقد کنند، مانعی وجود ندارد.
• جدایی زوجین در عقد موقت: همان طور که اشاره کردیم، بر اساس ماده 1139 قانون مدنی، جدایی در نکاح موقت یا صیغه از طریق انقضای مدت و یا بذل مدت توسط شوهر انجام می گیرد.
• عده به معنی آن است مدتی که زنی که عقد نکاح او باطل شده نمیتواند شوهر دیگری اختیاز کند.
• عده زن در عقد موقت: به موجب ماده 1152 قانون مدنی :” عده فسخ نکاح و بذل مدت و انقضا آن، در مورد نکاح منقطع در غیرحامل، دو طهر است. مگر این که زن با اقتضا سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت، 45 روز است.” بنابراین، بر اساس این ماده، مدت عده زن در عقد موقت، دو طهر می باشد که به معنای گذشتن دو عادت ماهانه می باشد که اگر زوجه، عادت نشود، این زمان، 45 روز می باشد.
• ارث زوجین در عقد موقت: بر اساس متن ماده 940 قانون مدنی، تنها زوجینی که در عقد نکاح دائم هستند، از یکدیگر ارث می برند. بنابراین، از مفهوم مخالف این ماده قانونی متوجه می شویم که زوجینی که عقد نکاح موقت منعقد کرده اند، از یکدیگر ارث نمی برند..

عقد دائم :

• تعیین مدت در عقد دائم : بر خلاف عقد موقت، در نکاح دائم، تعیین مدت از شرایط صحت این عقد نبوده و این عقد، به صورت دائم و همیشگی جاری شده است؛ مگر اینکه خود طرفین بخواهند از هم جدا شوند.
• تعیین مهریه در عقد دائم : به موجب ماده 1087 قانون مدنی : ” اگر در نکاح دائم، مهر ذکر نشده یا عدم مهر، شرط شده باشد نکاح، صحیح است و طرفین می توانند بعد از عقد، مهر را به تراضی معین کنند و اگر قبل از تراضی بر مهر معین، بین آنها نزدیکی واقع شود، زوجه، مستحق مهرالمثل خواهد بود.” بنابراین، با توجه به این ماده قانونی، تعیین مهریه در هنگام انعقاد عقد نکاح دائم، از شرایط صحت این عقد نمی باشد.
• نفقه زن در عقد دائم : به موجب ماده 1106 قانون مدنی: در عقد دائم، نفقه زن به عهده شوهر است. بنابراین، یکی از تکالیفی که به موجب عقد نکاح، بر عهده شوهر قرار می گیرد، نفقه می باشد. نفقه، شامل همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، لباس، غذا و مواردی از این قبیل می باشد.
• جدایی زوجین در عقد دائم : به موجب ماده 1139 قانون مدنی: ” طلاق، مخصوص عقد دائم است و زن منقطعه، با انقضای مدت یا بذل آن از طرف شوهر، از زوجیت خارج می شود.” بنابراین، به موجب این ماده قانونی، عقد دائم به موجب طلاق، منحل می شود و طلاق، شرایط و تشریفات قانونی خود را دارد و نوعی ایقاع تشریفاتی محسوب می شود. البته باید این موضوع در نظر گرفته شود که بر اساس ماده 1120 قانون مدنی، فسه نکاح نیز یکی دیگر از راه های جدایی زوجین است.
• عده زن در عقد دائم: به موجب ماده 1151 قانون مدنی : “عده طلاق و عده فسخ نکاح، سه طهر است، مگر این که زن با اقتضای سن، عادت زنانگی نبیند که در این صورت، عده او سه ماه است.” بنابراین، بر اساس این ماده قانونی، مدت عده زن در عقد دائم، سه طهر می باشد که به معنای گذشتن سه عادت ماهیانه می باشد. چنانچه زوجه در سن عادت ماهانه باشد، اما عادت نشود. در این حالت، این مدت 3 ماه می باشد.
• ارث زوجین در عقد دائم: به موجب ماده 940 قانون مدنی: ” زوجین که زوجیت آنها دائمی بوده و ممنوع از ارث نباشند، از یکدیگر ارث می برند.” بنابراین، بر اساس این ماده قانونی، یکی از مهم ترین آثاری که از زوجیت دائم حاصل می گردد، آن است که زن و شوهر، بعد از فوت یکدیگر از هم ارث خواهند برد.

جمع بندی :

در این مقاله تفاوت  عقد دائم و عقد موقت ، نحوه گرفتن مهریه در عقد موقت و عقد دائم ، ارث زوجین و نفقه را بررسی کردیم. وبسایت دفتریاب شما را با تمام شروط ضمن عقد دائم و عقد موقت آشنا میکند. همچنین دفاتر ازدواج و طلاق نزدیک محل سکونت شما را با یک جستجو به شما نشان میدهد.